"அட பைத்திரயக்காரா! நானாவது, காத்து கருப்புக்கு பயப்படுற தாவ வது? எவ்வளவு பெரிய வேலை எனக்கு கொடுத்துருக்காங்க. எதையும் மறந்துரக் கூடாது பாரு. அதான் செய்ய வேண்டியதை ஒவ்வொண்ணா நினைச்சிப் பார்த்துக்கிடுதேன்" என்றான் காவலன்.

"சரி, இந்த ஆளு தலையை ரொம்ப லேசா தடவிறலாம்" என்று முடிவுகட்டிய புத்தசாமியார், வழியில் இருந்த கள்ளுக்கடையை பார்த்ததும், "அய்யா, கொஞ்சம் தாககாந்தி செய்துட்டு போகலாமே, ஜெயிலுல இதெல்லாம் கிடைக்குமோ என்னேமோ நான் பணம் தர்றேன்" என்றான்.

காவலனுக்கும் சபலம். சரி என்று தலையசைத்தான். நல்ல போதை ஏறியதும், காவல்காரனை தலையை மொட்டையடித்து, கழுத்தில் விலங்கை மாட்டி விட்டு, புத்தசாமியார் தப்பியோடிவிட்டான்.

காவல்காரனுக்கு போதை தெளிந்து ஒவ்வொன்றாக சரிபார்க்கத் தொடங்கினான்.

சோத்துப் போட்டலம், குடை... ஆ... இங்க இருக்கு.

விலங்கு எங்கே போச்சி? தேடினான். கடைசியில் தன் கழுத்தில் இருப்பதை தடவிப் பார்த்து தெரிந்து கொண்டான். நல்ல வேளை விலங்கை என் கழுத்திலேயே மாட்டுனதால தொலையலை. ஆ! கேஸ் கட்டு கூட இங்கே இருக்குதே! ஆமா, இந்த சாமியார் பயல் எங்க போயி தொலைஞ்சான்? என்று யோசித்தபடியே தனது தலையைத் தடவினான். தலை நன்றாக மொட்டையடிக்கப்பட்டு வழுவழு என்றிருந்தது.

"ஆகா! இந்தா இருக்கான் சாமியார்" என்று சந்தோஷத்தில் குதித்தவனுக்கு ஒரு சந்தேகம்.

"ஆமா? நான் எங்கே போய் தொலைஞ்சேன்?"