அவனுடைய அமைச்சர்களிலேயே மிகவும் துணிச்சலானவர் வெய் செங். ஆனால் இவர் முதலில் பட்டத்து இளவரசனோடுதான் இருந்தார். அப்போதே சின் மாகாண இளவரசனின் ஆற்றலை உணர்ந்த அவர், "தம்பியைத் தட்டி வையுங்க," என்று பட்டத்து இளவரசனுக்கு யோசனை கூறினார். ஆனால் அவன் கேட்கவில்லை. தனக்கு எதிராக யோசனை கூறிய வெய் ஜெங்கை அப்போதே அழைத்த தை ஜோங், தனது மற்ற இரண்டு சகோதரர்களிடையே கலகத்தை மூட்டும்படி கேட்டுக் கொண்டான். "நான் சொன்ன யோசனையை பட்டத்து இளவரசர் கேட்டிருந்தா நீங்க இந்த நேரம் இங்க இருக்க மாட்டீங்க," என்று பயப்படாமல் பேசினார். ஆனாலும் அவரைத் தண்டிக்காமல் ஆலோசகர் பதவியில் அமர்த்தினான். பிறகு தலைமை அமைச்சருக்கு நிகராக ஆக்கினான். நம்பகமான ஆளாக தன்பக்கத்தில் வைத்துக் கொண்டான்.

இவ்வாறு திறமைசாலிகளாகத் தேர்ந்தெடுத்து அரசன் பதவிகளை வழங்கியது கண்டு அவனுடைய அடிவருடிகளுக்குப் பொறுக்கவில்லை. ஆண்டாண்டு காலமாகவே அரசனுக்குத் துதிபாடுகிறோம். நம்மைக் கவனிக்காமல் யார்யாருக்கோ பதவி தருகிறாரே என்று புலம்பினார்கள். அவர்களைப் பார்த்து பேரரசர் தை ஜோங் சொன்னான். "நாட்டை நிர்வாகம் செய்வதற்குத்தான் அமைச்சர்களை நியமிக்கிறேன். இந்த வேலைக்கு கூஜாதூக்கிகளை எப்படி நியமிப்பது？"

"இதனை இதனால் இவன் முடிக்கும் என்றாய்ந்து

அதனை அவன்கண் விடல்"

என்ற வள்ளுவர் வாக்கினுக்கு ஏற்ப, தக்காரைத் தகுந்த பதவியில் தக்கவைத்த காரணத்தால், எல்லா அமைச்சர்களும் அதிகாரிகளும் தாங் வமிசத்திற்காக விசுவாசமாக உழைத்தனர்.

வெய் ஜெங் தமது வாழ்நாளில் துணிச்சலுடன் மன்னனையே அதட்டிப் பேசியவர். ஆனாலும், அவர் மரணமடைந்த போது, பேரரசன் தை ஜோங் தனது அமைச்சரவைக் கூட்டத்தில் பேசினான்.

"நாம் சரியாக உடை உடுத்தியிருக்கிறோமா என்று வெண்கலக கண்ணாடியில் பார்த்துத் தெரிந்து கொள்கிறோம். வரலாற்றுக் கண்ணாடியில் ஒரு தேசத்தின் எழுச்சியையும் வீழ்ச்சியையும் பார்க்கிறோம். மனிதர்களைக் கண்ணாடியாகப் பாவித்துப் பார்த்தால், நாம் செய்வது சரியா, தவறா என்பது புரிந்து விடும். இப்போது வெய் ஜெங் இறந்து விட்டார். நான் எனது விசுவாசமான கண்ணாடியை இழந்து விட்டேன்."

ஆயிரத்தில் ஒருவன் தானே இந்த அரசன்！