சுங்சின் நகரில் சாலை ஓரங்களில் ஹோ கோ உணவு விடுதிகள் அதிகமாகக் காணப்படுகின்றன. யூ சுன் என்னும் பகுதி சுங்சின் நகரின் ஹோ கோ உணவு விடுதிகள் நிறைந்த இடமாகும். இதன் நிலப்பரப்பு 9 கிலோமீட்டர் மட்டுமே. ஆனால், இங்கே சுமார் 3000 ஹோ கோ விடுதிகள் உள்ளன. 42 வயதான லை மிங் என்பவர் சிறு வயது முதலே இங்கு வசிக்கின்றார். அவருக்கும் மனைவிக்கும் பணிச் சுமை அதிகம். மகன் உயர் நிலை பள்ளியில் பயில்கின்றார். வாரத்துக்கு குறைந்தது 2, 3 இரவுகளில் அவர்கள் ஹோ கோ உணவு விடுதியில் சாப்பிடுவர். வாரத்தின் இறுதியில், சில சமயத்தில் லை மிங் வீட்டில் ஹோ கோ தயாரித்து, நண்பர்களுக்கு விருந்து அளிக்கின்றார். இது பற்றி அவர் கூறியதாவது,

சுங் சின் நகரில் 40 ஆண்டுகளாக வசிக்கின்றேன். ஹோ கோ எனக்கு மிகவும் விருப்பமான உணவாகும். நண்பர்களுடனும் உற்றார் உறவினர்களுடனும் ஹோ கோ வாணலியை சுற்றி உட்கார்ந்து உண்டதும், அளவின்றிப் பேசுவது எங்களுக்கு மிகவும் மகிழ்ச்சி தருகின்றது என்றார் அவர்.

ஹோ கோ என்பது, அடுப்பின் மேல் வாணலியை வைத்து, கொதிக்கின்ற சூப்பில் இறைச்சி, காய்கறி ஆகியவற்றைப் போட்டு, வேகவைத்த பிறகு, மசாலாவை தொட்டு, உண்ணும் வகையாகும். சுமார் 16வது நூற்றாண்டில், குறிப்பிட்ட வசிப்பிடம் இல்லாத மீனவர்கள் யாஞ்சி ஆற்றின் கரையோரத்தில் தங்கியிருந்த போது, இந்த உணவு முறையைக் கண்டுப்பிடித்தனர். சுங்சின் நகரம் ஈரமான இடமாகும். குளிர்காலத்தில் மிகவும் குளிராக இருக்கின்றது. நீரில் வாழும் இந்த மீனவர்கள், கற்களால் அடுப்பை மூட்டி, அதன் மீது வைத்த வாணலியில், உப்பு, மிளகாய், ஆகியவற்றை ஊற்றி, சூப் தயாரித்தனர். இறைச்சியையும் காய்கறிகளையும் சூபில் போட்டு கொதிக்க வைத்து சாப்பிட்டனர். இந்த உணவு குளிரையும் ஈரத்தையும் தாக்குப் பிடிக்க உதவுகின்றது. பிறகு, இத்தகைய உணவு வகை மேன்மேலும் பரவலாகி, இன்றைய ஹோ கோவாக மாறியுள்ளது.