நாகரிக ஆடைகள் திபெத்தின மக்களின் வாழ்க்கையில் ஏற்பட்ட தனிச்சிறப்பியல்புமிக்க மாற்றங்களில் ஒன்றாகும். இது பற்றி ஆய்வாளர் ஆன் ஸாய் தான் கூறியதாவது.

முன்பு விலங்குகளின் தோலால் தயாரிக்கப்பட்ட ஆடைகளை சாதாரண திபெத்தின மக்கள் கொண்டிருக்கவில்லை. அவற்றை பண்ணை உரிமையாளர்கள் மட்டும் தான் பெற்றிருந்தனர். அப்போது சாதாரண மக்கள் அணிந்த ஆடைகள் தலைமுறை தலைமுறையாக பயன்படுத்தப்பட்டபின் அவற்றின் இயற்கையான நிறம் மறைந்த பின்னரும் தொடர்ந்து பயன்படுத்தப்பட்டவை. இது மட்டுமல்ல ஆடையின் கை பகுதியும் கால் பகுதியும் பழமையாகி கிளிந்து விட்டிருக்கும். இத்தகைய ஆடைகள் குளிரைத் தாங்க முடியாதவை. ஆனால் வறிய திபெத்தின மக்கள் இவற்றை அணிந்துதான் உழைக்க வேண்டும். இப்போது மக்கள் அணியும் ஆடைகளிலும் இந்த தலைமுறையினர் எண்ண முடியாத மாபெரும் மாற்றங்கள் ஏற்பட்டன. ஆண்டின் நான்கு பருவ காலங்களான வசந்தம், கோடை, இலையுதிர் மற்றும் குளிர் காலங்களில் அணிய வேண்டிய ஆடைகள் பலவற்றை மக்கள் கொண்டுள்ளனர். ஆடைகள் பற்றி கவலைபட தேவையில்லா நிலையில் மக்கள் உள்ளனர். அலங்கார உடைகளை புதிய நாகரிகத்திற்கு ஏற்ப வாங்கி அணிவதிலேயே இப்போது திபெத்தின மக்கள் அதிக கவனம் செலுத்துகின்றனர்.